ديدِ باز...!
اينبار تردد مغزم متفاوت عمل ميكنه...
ميخوام يه نقدي بكنم به يه انگيزشي كه توي يه وبلاگ خوندم...
نوشته بود:
« از قورباغه ي ته چاه پرسيدن: آسمون چيه؟
گفت: يه دايره ي كوچيك آبي
ديدتو عوض كن تا دنيات عوض بشه»
_يه دختر كوچولوي شاد كه خيلي كم ناراحت ميشه.
_نوجووني كه بعد يكسال خود درگيري مزمن واسه گذشتن از بحران‌هاش مياد و «اتوبان مغز» رو ميزنه تا احساسش رو بنويسه و خودش رو خالي كنه تا بتونه يكم شاد باشه!
خب اون كوچولوي شاد ديروز چطور شدش نوجوون امروزي؟ ديدي كه نسبت به دنيا عوض شد! (البته بجز يه سري تغيير هورمون و خلق و خوي مسخره ي ويژه ي نوجووني!)
كوچولوي شاد ديروز كل دنياش يه اتاق بود و عروسكا و كارتون و مامان و بابا و فكر ميكرد همه جا همين صلح و صميميت برقراره.
نوجون امروز پاشو از اتاقش گذاشته بيرون و دنياي بيرون و آدماش رو ديده!
نوجوون امروز خيلي چيزارو ديده؛ ديده كه توي يه دنياي كثيف زندگي ميكنه كه همش جنگه و قتل و تجاوز!!!
ديده كه حق خيلي از بچه‌هاي كوچولو كه بازي و شاديه خورده شده و بجاش دارن كار ميكنن و ازدواج ميكنن!
ديد كه آدما ميتونن چقدر كثيف و پست باشن؛ و ترسيد!
از خيلي چيزا ترسيد!
از اينكه خودش آدمه و ممكنه كه روزي به خودش بياد و ببينه كه خودش شده هموني كه ازش بدش ميومد!
ترسيد چشم باز كنه ببينه كل زندگيش دود هوا شد!
از همه چي ترسيد و متنفر شد؛ حتي از خودش!
خواهشا مياييد مطلب انگيزشي بذاريد بدتر حال آدمو خراب نكنيد يا حداقل به برداشتاي ديگه‌اي كه ميشه ازش داشت فكر كنيد!
برچسب: ،